23:25 Հեռախոսային գործնական բնույթի էթիկետը | |
Հեռախոսային խոսակցությունը թույլ է տալիս կրճատել ընթացիկ հարցերի քննարկումն ու լուծումը` խնայելով ոչ միայն ժամանակ, այլև գումարներ: Սակայն գործնական հեռախոսային զրույցը որոշակի կանոններ է պարտադրում:  1. Աշխատակիցը պարտավոր է լսափողը վերցնել առաջին կամ երկրորդ զանգից հետո, քանի որ հակառակ դեպքում զանգահարողը կարող է տպավորություն ստանալ, թե կազմակերպությունն այնքան էլ հետաքրքրված չէ իր հաճախորդներով, կամ էլ որ տվյալ ֆիրմայի աշխատակիցներն աչքի չեն ընկնում պարտաճանաչությամբ, հետեւաբար չարժե այդ ֆիրմայի հետ գործ ունենալ: 2. Լսափողը վերցրած աշխատակիցը պետք է ողջունի զանգահարողին («բարև Ձեզ», «բարի օր», «բարի երեկո», և այլն”), ապա ասի ֆիրմայի անունն ու իր անուն-ազգանունը: Եթե ֆիրման բավականին մեծ է, ընդունված է ասել ոչ թե ֆիրմայի անունը, այլ տվյալ բաժնի, օրինակ` «հաշվապահություն», «գովազդի բաժին» և այլն: 3. Չի կարելի հարցերին անընդհատ «ոչ» պատասխանել: Օրինակ` եթե դուք չունեք այս կամ այն ապրանքը, ծառայությունը, մի ասեք` «ոչ», կարելի է դրա փոխարեն այլ բան առաջարկել պոտենցիալ գնորդին (հաճախորդին): 4. Եթե զանգհահարողը հարցնում է որևէ աշխատակցի, որը տեղում չէ այդ պահին, չի կարելի ասել «նա տեղում չէ և դնել լսափողը: Պետք է պատասխանել. «Նա հիմա այստեղ չէ, բայց շուտով (կես ժամից, 5 օրից, արձակուրդից հետո, և այլն) կգա կամ էլ` «Նա տեղում չէ, կարող եմ որեւէ բանով օգտակար լինել»: 5. Եթե զանգը հնչել է ընդմիջման ժամանակ, հարկ է պատասխանել, որ ձեզ մոտ ընդմիջում է, և խնդրել ավելի ուշ զանգահարել: Չի կարելի ուղղակի ասել` հետո զանգեք, ու լսափողը դնել: 6. Եթե խոսելիս երկրորդ զանգ է հնչում, աշխատակիցը պետք է ներողություն խնդրի նրանից, ում հետ խոսում է, ապա վերցնի մյուս հեռախոսը, խնդրի սպասել, մինչև մյուս զանգողի հետ խոսակցությունն ավարտվի: Եթե երկրորդ զանգահարողը չի կարող սպասել, ապա զանգին կարող է պատասխանել ուրիշ աշխատակից, կամ էլ խնդրեք նրան ավելի ուշ զանգել: 7. Եթե հեռախոսային խոսակցությունը երկար է տևում, եւ դուք ժամանակ չունեք, կարելի է ներողություն խնդրելով ասել այդ մասին եւ պայմանավորվել, որ զանգահարողն ավելի հարմար ժամի զանգի: Հեռախոսազրույց վարելու կանոնները լավ պետք է իմանան հատկապես այն աշխատակիցները, ովքեր աշխատանքի բերումով հիմնականում հեռախոսազանգերին են պատասխանում: Նրանք պետք է կարողանան առաջին իսկ նախադասությունից վստահություն ներշնչել հնարավոր հաճախորդին (գնորդին): Քանի որ հեռախոսային խոսակցության ժամանակ խոսակցի դեմքը չի երևում, այստեղ կարևորվում են ձայնի տեմբրը, խոսքի տեմպը, հնչերանգը… Հեռախոսով պետք չէ խոսել շատ արագ կամ շատ դանդաղ, բառերը պետք է հստակ արտասանել, եթե հարկ կա` նույնիսկ տառ առ տառ, հատկապես անուն-ազգանուն, ֆիրմայի հասցե, հեռախոսահամար կամ քաղաքի անուն ասելիս: Գործընկերներին տուն կարելի է զանգել միայն այն դեպքում, եթե պատճառը խիստ հիմնավոր է: Շատ կարեւոր է նաև, թե ինչպես եք վերջացնում հեռախոսազրույցը: Կարելի է օգտագործել այսպիսի ամփոփումներ. «Մենք կարծես թե քննարկեցինք բոլոր հարցերը» և կամ «Կարծում եմ` մեր զրույցն արդյունավետ էր» և այլն: Տարածել... Նմանատիպ նյութերՆոր նյութերՄիացեք մեզ YouTube-ում... 80հզ.+ բաժանորդ
| |
|
| |