Մինչամուսնական մտերմության դերը հետագա համատեղ կյանքում
Իհարկե, ամուսնական հարաբերությունների ներդաշնակությունը, ամուսնական զույգի կայունությունը և բարեկեցությունը պայմանավորված են բազմաթիվ գործոններով. ինչպիսիք են` ամուսնությանը բարոյահոգեբանական և կրթական պատրաստվածությունը, ամուսնության դրդապատճառների բնույթը, ամուսինների կողմից ընտանիքի դերային համակարգի հոգեբանական ըմբռնումը, ամուսինների արժեքային ուղղվածությունները և այլն…
 Իսկ ինչ վերաբերում է մինչամուսնական մտերմությանը, ապա սա յուրօրինակ հնարավորություն է ընձեռում ճանաչել ապագա զուգընկերոջը, հնարավորինս հստակեցնել և ստուգել ամուսնության կնքման որոշումը և ծրագրել հետագա համատեղ ընտանեկան կյանքը: Որպես այսպիսին` մինչամուսնական մտերմությունը կարծես իր վրա է վերցնում ներդաշնակ ընտանիքի ստեղծման պատասխանատվությունը:
Եվ այսպես.
Ըստ Մուրսթեյնի` ամուսնական զուգընկերոջն ընտրելիս գործում են հետևյալ սկզբունքները.
1-ին փուլ` դրդում - այստեղ էական դեր են խաղում այնպիսի գործոններ, ինչպիսիք են արտաքին գրավչությունն ու վարքագիծը, կարևորվում է նաև այն, թե այդ բնութագրերը ինչպես են գնահատվում շրջապատողների կողմից:
2-րդ փուլ` արժանիքներ այստեղ կարևորվում է հետաքրքրությունների, տեսակետների և արժեքների ընդհանրությունը:
Զուգընկերները ծանոթության ժամանակ ճանաչում են միմյանց, ստանում ինֆորմացիա իրենցից յուրաքանչյուրի արժեքների և հետաքրքրությունների մասին: Եթե այստեղ դրսևորվում են էական տարբերություններ և հայտնաբերված թերություններ չեն փոխհատուցվում ինչ- որ արժանիքներով, ապա զուգընկերները բաժանվում են` համարելով, որ չեն համապատասխանում միմյանց:
3-րդ փուլ` դեր - այստեղ գնահատվում է դերերի համատեղելիությունը, այսինքն` զուգընկերները պարզում են, թե կարող են արդյոք ամուսնական միությունում գրավել փոխադարձ լրացնող դերեր, որը նրանց հնարավորություն կտա բավարարել իրենց պահանջմունքները:
Հաղորդակցումը և միջանձնային հարաբերությունների հաստատումը հնարավորություն է տալիս զուգընկերներին գնահատել ինչպես իրենց պահանջմունքների և բնավորությունների համընկնելիությունը, այնպես էլ դրանց փոխլրացման հնարավորությունը:
Ընդ որում բոլոր փուլերում գործում է «փոխանակման համաչափելիություն» սկզբունքը: Միայն այն դեպքում է հավասարակշռություն ձեռք բերվում, երբ այդպիսի փոխանակումը զուգընկերների տեսանկյունից հանդիսանում է համարժեք:
Օրինակ` տղամարդու ոչ բավականաչափ արտաքին գրավչությունը կնոջ աչքերում կարող է հավասարակշռվել նրա լավ նյութական դրության, ուշադիր ու հոգատար լինելու հետ և այլն:
Մինչամուսնական շրջանի երեք կարևորագույն ֆունկցիաներն են.
 1. Համատեղ ապրումների և տպավորությունների կուտակում:
Մինչամուսնական շրջանում է, որ ստեղծվում է հետագա ընտանեկան կյանքին անհրաժեշտ հուզական յուրօրինակ պոտենցիալ, զգացմունքների պաշար, որից ամուսինները ուրախություն և ուժ կքաղեն ամուսնության դժվար պահերին:
Սիրո գարունը անհրաժեշտ է նրա համար, որ նրա անխուսափելի աշունը չհանդիսանա ճակատագրական ամուսնության համար, որ ընտանեկան ամռան պտուղները` երեխաները, ընկալված լինեն ոչ թե որպես սիրային հարաբերությունների ավարտ, այլ որպես նրանց բնականոն հետևանք և միաժամանակ համատեղ կյանքի նոր, նույնքան հրաշալի փուլի սկիզբ:
Դիմելով մինչամուսնական մտերմության ռոմանտիկ շրջանին` սեփական զգացմունքները թարմացնելու ընդունակությունը, ամուսնության ցանկացած շրջանում միմյանց նկատմամբ պատանեկան հափշտակվածությունը վերադարձնելը երկարատև և երջանիկ ընտանեկան կյանքի կարևոր պայմաններից մեկն է:
Այստեղ անհրաժեշտ է ընդգծել հատկապես տպավորությունների համատեղության խնդիրը, այլապես, ամուսիններն իրենց կյանքի դժվար պահերին կդիմեն ոչ թե ընդհանուր, այլ անհատական լուսավոր անցյալին` դրանով իսկ իրենց ենթարկելով մտավոր միայնակության երկուսով, ինչը երբեք անհետք չի անցնի ամուսնական միության համար:
2. Միմյանց ճանաչում և ընդունված որոշման հստակեցում և ստուգում:
Ամուսինների` միմյանց ճանաչելու փուլում մեծ նշանակություն է ձեռք բերում ընտանեկան ներդաշնակության թերևս երկու կարևորագույն գործոնների` ամուսնական համատեղելիության և միմյանց զգացմունքների ստուգման խնդիրը:
Ամուսնական համատեղելիությունը ամուսնական զույգի կայունության և բարեկեցության կարևոր պայման է: Առանձնացվում է ամուսնական համատեղելիության հետևյալ հիմնական ասպեկտները.
Անհատական համատեղելիություն:
Ամուսնական համատեղելիության այս ասպեկտը բնորոշում է ամուսինների խառնվածքի, բնավորության համապատասխանությունը:
Խառնվածքը մարդու վարքում նյարդային համակարգի հատկությունների`գրգռման և արգելակման պրոցեսների ուժի, հավասարակշռության և շարժունության դրսևորումն է, որը պայմանավորում է հոգեկան գործունեության դինամիկան:
Իսկ բնավորությունը անհատի մեջ ձևավորված հոգեկան հատկությունների համակարգ է, որը դրսևորվում է տարբեր իրադրություններում որոշակի գործողություններ կատարելու միտումների ձևով:
Խառնվածքն անհատի բնավորության ձևավորման հոգեֆիզիոլոգիական, ժառանգական հիմքն է:
Ամուսինների անհատական համատեղելիության հիմնական օրինաչափությունը ամուսինների խառնվածքային հատկությունների փոխադարձ լրացումն է /սանգվինիկ- մելանխոլիկ, ֆլեգմատիկ-խոլերիկ/ և բնավորության առանձնահատկությունների նմանությունը:
Մինչամուսնական շրջանում անհրաժեշտ է ակտիվորեն ծրագրել պայմանների և հանգամանքներ, որրոնցով կարող են դրսևորվել հետագա ընտանեկան կյանքի համար անհրաժեշտ զուգընկերոջ այնպիսի որակները, ինչպիսիք են` համակերպվողությունը, համագործակցությանն ու փոխզիջման պատրաստ լինելը, փոխադարձ լրացումը, համբերատարությունը, զսպվածությունը, ինքնադաստիարակման ընդունակությունը և այլն:
3. Ֆունկցիոնալ-դերային սպասումների համատեղելիություն:
Ամուսնական համատեղելիության այս ասպեկտը ենթադրում է ինչպես ընտանիքի ֆունկցիաների վերաբերյալ ամուսինների պատկերացումների համաձայնեցվածություն, այնպես էլ այդ ֆունկցիաներն իրականացնելիս նրանց դերային սպասումների և հավակնությունների համաձայնեցվածություն:
Թեև` սիրահարների և անգամ հարսնացուի միջև հարաբերությունները միևնույն է իրենց բնույթով տարբերվում են կին և ամուսին փոխհարաբերություններից, որը ենթադրում է ընտանեկան ֆունկցիաների իրագործման պատրաստակամություն:
 Սակայն դեռ մինչ ամուսնությունը զուգընկերների կողմից վերլուծվում է ամուսնության և ընտանիքի վերաբերյալ իրենց ունեցած պատկերացումները, ուշադրություն է դարձվում փոխհարաբերությունների և հաղորդակցման տիրապետող ոճին, նրան, թե ինչքանով է դա ընդունելի հետագա ընտանեկան կյանքի համար, ուշադրություն է դարձվում կոնֆլիկտները հաղթահարելու միմյանց ընդունակությանը, քանզի տարաձայնություններն ընտանիքում անխուսափելի են:
4. Հոգևոր համատեղելիություն
Ամուսնական համատեղելիության այս ասպեկտը բնութագրում է ամուսինների վարքի նպատակը ենթադրող բաղադրիչների `դիրքորոշումների, արժեքային ուղվածությունների, պահանջմունքների, հետաքրքրությունների, հայացքների, գնահատականների, կարծիքների համաձայնեցվածություն:
Հոգևոր համատեղելիության հիմնական օրինաչափությունը ամուսինների հոգեկերտվածքի նմանությանը, համընկնելիությունն է:
Այսպիսով, մինչամուսնական շրջանում մեծ կարևորություն է ստանում ապագա ամուսինների` միմյանց ճանաչելու խնդիրը` որպես ճիշտ որոշման հիմք:Իսկ ինչ վերաբերում է զուգընկերների զգացմունքների ստուգման խնդրին, ապա այստեղ կարևորվում է սերն ու սիրահարվածությունը միմյանցից տարանջատելու անհրաժեշտությունը:
Այսպես, ըստ հին «Դեղձենու ճյուղեր» տրակտատի`
«Մարդու հակումներն ունեն 3 աղբյուր` հոգի, բանականություն և մարմին: Հոգու հակումները ծնում են ընկերություն: Բանականության հակումները ծնում են հարգանք: Մարմնի հակումները ծնում են ցանկություն: Երեք հակումների միացումը ծնում է սեր»:
Եվ, քանի որ հուզական կապվածությունը հիմնվում է միայն հակումներից մեկի` հարգանքի, ընկերության կամ ցանկության վրա,ապա սիրահարվածությունը սիրուց տարբերվում է նրանով, որ նրանում այդ միաձուլումը չկա: Բացի այդ, անհրաժեշտ է նաև հիշել, որ սերը դրսևորվում է անմնացորդ և կարևորը գործուն ինքնանվիրման մեջ առօրյա բոլոր ոլորտներում, ինչի համար անհրաժեշտ է որոշակի «կողքից հայացք»:
Ինչ վերաբերում է մինչամուսնական շրջանի տևողությանը, ապա անհրաժեշտ է նշել, որ մինչամուսնական շրջանի ինչպես չափազանց կարճ, այնպես էլ չափազանց երկար տևողությունը հետագա ամուսնական հարաբերությունների համար ռիսկի գործոն է: Մինչամուսնական հարաբերությունների կարճատև շրջանը ոչ բավականին է իրազեկիչ և չի նպաստում ամուսնական զուգընկերոջը լավ ճանաչելուն: Երկարատև շրջանը բերում է սեռական գրավչության նվազեցմանը, իջնում է միջանձնային հարաբերությունների նորությունն ու հետաքրքրությունը
Այսպիսով, վիճակագրական հաշվարկները ցույց են տալիս, որ, որպես կանոն, սիրահետման օպտիմալ շրջանը կազմում է մոտավորապես 1-1.5տարի: Մինչև ամուսնության կնքումը սիրահետման շրջանի 3տարուց ավելի լինելը բերում է ամուսնական միության կայունության իջեցմանը
Սակայն, անհրաժեշտ է նշել, որ դժվար է խոսել մինչամուսնական շրջանի օպտիմալ ժամանակի մասին, քանզի որոշիչ նշանակություն ունի ոչ թե հաղորդակցման տևողությունը, այլ փոխհարաբերությունների որակը, դրանց հաճախականությունն ու բովանդակությունը, մինչամուսնական շրջանի կենսակարևոր իրադարձությունների հագեցվածությունը, այսինքն` ծանոթության հոգեբանական ժամանակը:
Այսպիսով, մինչամուսնական մտերմությունը ապագա ամուսիններին հնարավորություն է ընձեռում ճանաչել միմյանց, հնարավորինս հստակեցնել և ստուգել ամուսնության կնքման որոշումը, ծրագրել հետագա ընտանեկան կյանքը, և դրանով իսկ կանխորոշել ընտանեկան ներդաշնակությունը:
Տարածել... Նմանատիպ նյութերՆոր նյութերՄիացեք մեզ YouTube-ում... 80հզ.+ բաժանորդ
| Դիտումներ: 5534 |
| | |