Ցանկացած երեխա վաղ թե ուշ հետաքրքրվում է, թե որտեղից է ինքն առաջացել: Պետք է ասել, սակայն, որ հակառակ տարածված կարծիքի՝ ոչ բոլոր երեխաներն են այդ մասին հարցնում: Հաճախ ծնողներն անհանգստանում են և նախապես պատրաստվում խոսակցությանը. ի՞նչ պատասխանեն, եթե երեխան հարցնի այդ մասին, իսկ երբ չի հարցնում, արդյոք լա՞վ է, թե՞ վատ և կարելի՞ է արդյոք այլ բաներ ևս պատմել:
Ծնողների մտահոգությունները լիովին հասկանալի են, նրանց առջև բարդ խնդիր է դրված` զբաղվել երեխայի սեռական դաստիարակությամբ: Ժամանակի ընթացքում դաստիարակությանը միանում է մանկապարտեզը, դպրոցը, հեռուստացույցը, ընկերները, համացանցը և գովազդը, բայց միևնույնն է դաստիարակության մեջ գլխավոր դերը ծնողներինն է:
Յուրաքանչյուր մարդ իր կյանքի ընթացքում հոգեսեռական զարգացում է ապրում, այսինքն` ձևավորվում և զարգանում են սեքսուալության և սեփական անձնային-սեռական նախընտրությունների մասին պատկերացումները:
1-2 տարեկան երեխաներն արդեն կարողանում են լավ ղեկավարել իրենց մարմինը, ձեռքերը և մարմնի այլ մասերը ու կարող են մաստուրբացիա անել այս կամ այն ձևով (նաև առանց ձեռքերի)` նպատակաուղղված ձևով հաճույք պատճառելով իրենց: Սա ևս բնականոն է, բայց ձեռնաշարժության բացակայությունը մանկության տարիներին շեղում չի համարվում:
2-տարեկանում երեխան գիտի իր մարմնի մասերի անունները: 2.5 տարեկանում կարող է տարբերել տղային և աղջկան: Այս տարիքում սկսում է գիտակցել իր սեռային պատկանելությունը և դրա անփոփոխ լինելը:
4 տարեկանում սկսում է առավել հստակ գիտակցել սեփական սեռային պատկանելությունը: Հաճախ, սրանով պայմանավորված, հետաքրքրությունը սեռական օրգանների հանդեպ (ինչպես իրենց, այնպես էլ ուրիշների) նվազում է: Կարևոր է, որ երեխային ամոթ չներշնչեն մարմնի հանդեպ ընդհանրապես և սեռական օրգանների հանդեպ հատկապես:
4.5 տարեկանում երեխաները հասկանում են իրենց մերկությունը և ամաչում են հանվելիս: Երեխան սկսում է հասկանալ հասարակության մեջ առկա սեռական արգելքներից շատերը: Այս պարագայում տեղին են և շատ կարևոր ծնողների զրույցները, որպեսզի երեխան ավելի լավ հասկանա սոցիալական նորմերն ու կանոնները: Այս հարցում անփոխարինելի են հատուկ մանկական գրքերն ու տեսանյութերը: Ընդհանուր պահանջները դրանց նկատմամբ հետևյալն է` գիրքը պետք է լինի երեխային հասանելի լեզվով, չպարունակի բռնություն, պետք է լինի հնարավորին չափ շատ նկարազարդումներով, իսկ ֆիլմը` դինամիկ գործողություններով:
Խոսենք մեծ մարդկանց պես Երեխայի հետ սեռական հարցերի մասին խոսելն իրականում հեշտ չէ: Ծնողներն անհանգստանում են, որ կարող է պետք եղածից ավել կամ պակաս ասեն, խոսակցությունն ուշ կամ շուտ սկսեն, չեն կողմնորոշվում, թե ինչ բառերով ասեն, որոնք են կարելի, որոնք ոչ:
Ինչպես, երբ և ինչ ասել երեխային Նախ և առաջ մեծահասակները պետք է հաշվի առնեն մի քանի հանգամանք:
2. Ընդհանուր սեռական դաստիարակությունը պետք է սկսվի նախքան սեռական գիտակցության ձևավորումը: Հենց մանկության տարիներին է մարդու մեջ հիմնավորվում ամեն ինչի նկատմամբ վերաբերմունքի ենթագիտակցական նախադրյալները: Այլ կերպ ասած` դաստիարակելով երեխային 3 տարեկանում` դուք տուն եք կառուցում, իսկ կրկնելով այդ ամենը 13 տարեկանում` ընդամենը ներկում եք ձեր կառուցած տան պատերը:
3. Երեխաներին իրենց տարիքին համապատասխան գիտելիքներ տալն այնքան բարդ է, որքան ցանկացած այլ երևույթի մասին գիտելիքներ տալը: Հետևելով մի քանի պարզ կանոնի` կկարողանաք հասնել հաջողության:
- Ծնողները պետք է ներքին աշխատանք տանեն իրենք իրենց հետ և վերահսկեն սեփական բարդույթներն ու խնդիրները: Դրանք, իհարկե, այս եղանակով լուծել չի հաջողվի, բայց պետք է ամեն ինչ անել, որ երեխային չփոխանցվեն: Դրան հասնելն այնքան էլ բարդ չէ: Սեփական սեռական նախասիրությունների կամ սեփական սեռական փորձի հարցերը երեխաների հետ առհասարակ չարժե քննարկել ոչ մի տարիքում, նույնիսկ երբ նրանք իրենք ծնող դառնան: Խոսքը մարմնի և բեղմնավորման նկատմամբ վերաբերմունքի ձևավորման մասին է: Նորմայում այդ վերաբերմունքը պետք է լինի դրական: Բոլոր մարդիկ բեղմնավորվում են միևնույն ձևով:
շարունակությունը՝ սկզբնաղբյուր կայքում: Տարածել... Նմանատիպ նյութերՆոր նյութերՄիացեք մեզ YouTube-ում... 80հզ.+ բաժանորդ
| Դիտումներ: 935 |
| | |
